In dezelfde periode belde David (Stevens) me op met een idee. Hij stelde voor een kerst/eindejaarspodcast op te nemen. Een speciale aflevering, terugblikkend op het afgelopen jaar. Het eerste jaar van The Trueman Show. Een bewogen jaar op zijn zachtst gezegd. En wie kon dat gesprek nou beter leiden dan Isa, die The Trueman Show van heel dichtbij heeft meegemaakt. Sidenote: Dit was Isa haar eerste keer als podcast host. Wilde ze graag erbij vermeld hebben. En ik ben super trots op hoe ze het gedaan heeft. Jullie ook?

Ik heb dit spannend gevonden. Ik ben toch elke week al te zien in mijn podcast. Zouden mensen dat wel interessant vinden? En wat heb ik nou toe te voegen aan het verhaal van al mijn gasten die al jaren en jaren onderzoek doen naar de thema’s waar zij zoveel vanaf weten?

Uiteindelijk zijn we het gewoon gaan doen. Eigenlijk even onvoorbereid als altijd. Het is een 3 uur lang durend onwijs persoonlijk gesprek geworden. Veel langer en diepgaander dan ik van tevoren had verwacht. De podcastserie is in feite een indirecte weergave van mijn proces, maar op een bepaalde manier heb ik me kunnen verschuilen achter mijn gast. In dit gesprek kom ik achter de pilaar vandaan en wordt mijn visie en proces simpelweg concreet gemaakt. Isa heeft me daarbij geholpen. Ze wist precies welke vragen ze moest stellen om me steeds een laagje dieper te laten gaan en ook zo nu en dan naar mezelf te laten kijken.

Nog steeds voel ik tijdens het uploaden en het schrijven van deze tekst spanning. Het is mijn persoonlijke verhaal en dat voelt even anders dan andere mensen hun verhaal te laten doen. Ik hoop daarom ook uit van mijn hart dat het mensen mag raken en inspireren om zo een stapje dichterbij hun ware potentie te komen.

Ik wil jullie enorm bedanken. Bedanken voor alle steun het afgelopen jaar. Alle lieve mailtjes en berichtjes (ik probeer ze allemaal te lezen, antwoorden doe ik helaas veel te weinig). Al jullie input. Ik ben nog lang niet klaar en ga volle moed en energie door.